http://www.youtube.com/watch?v=ZSWJf1fB6_k
Θεμος Αναστασιαδης: Τι είδους θεούσα είσαι?
Ζουραρις: Εγώ δεν πιστεύω σε τίποτα εγώ πιστεύω σε αυτό που πιστεύουν οι άνθρωποι στους οποίους πιστευω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Έχω εμπιστοσύνη σε εσένα, πιστεύω ότι πιστεύεις εσύ!!!!
Θεμος Αναστασιαδης : Δεν είσαι θεούσα με την έννοια της Ορθοδοξίας?
Ζουραρις: Μου αρέσουν τα λείψανα!!!!!!!!!!!!!!!
Σχόλιο: Και μετά ο Κύριος Παραθεμένης θέλει και ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΕΣ ψήφους?
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007
Καταδίκη Παπαθεμελή για συκοφαντική δυσφήμιση στον Άδωνι
Ο Άδωνις Γεωργιάδης ανακοινώνει από το ΤΗΛΕΑΣΤΥ και την εκπομπή των εκδόσεών του την καταδίκη του Προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης, κ. Στέλιου Παπαθεμελή, για τη συκοφαντική δυσφήμιση στο πρόσωπο του Βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ.
Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007
Παπαθεμελής: "...σκέτο επικοινωνιακό παιχνίδι, άνευ αντικειμένου"
Ως ένα απλό συνειδητό μέλος της Εκκλησίας χαρακτηρίζει τον εαυτό του ο Βουλευτής και πρώην Υπουργός κ. Στέλιος Παπαθεμελής. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων μιλάει για τη σχέση του με τη θρησκεία, τη δράση της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας αλλά και την υπόθεση Καραχασάν την οποία χαρακτηρίζει "σκέτο επικοινωνιακό παιχνίδι, άνευ αντικειμένου". Ο πολιτικός που έχει ταυτίσει την κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία με την Εκκλησία εξακολουθεί να πιστεύει πως η Π.Γ.Δ.Μ. πρέπει να ομοσπονδιοποιηθεί με την Ελλάδα ενώ πιστεύει πως στην χώρα μας δεν υπάρχουν οι συνθήκες για τον χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους
Υπέρ της προαιρετικής αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες,κατά του χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας,Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας... Πολλοί θεωρούν ότι είστε η αιχμή του δόρατος της Εκκλησίας στην πολιτική και ο υπέρμαχος ενός χριστιανοκεντρικού κράτους...
Αγωνίζομαι να είμαι ο εαυτός μου. Δεν υποκρίνομαι, σκέφτομαι φωναχτά. Λέω τα πράγματα με το αληθινό τους όνομα. Βεβαίως αυτό δεν είναι χωρίς κόστος. Αλλά όπως λέει Έζρα Πάουντ «αν ένας άνθρωπος δεν είναι πρόθυμος να κινδυνέψει για τις γνώμες του – ή δεν αξίζουν οι γνώμες του, ή δεν αξίζει ο άνθρωπος».
Δεν γνωρίζω για «αιχμές του δόρατος». Σε ό,τι με αφορά είμαι ένα απλό μέλος της Εκκλησίας. Προσπαθώ να είμαι συνειδητό μέλος. Φυσικά με όλες τις αδυναμίες της ανθρώπινης αμαρτωλότητας. Δραστηριοποιούμαι στο χώρο της πολιτικής. Κατανοώ την απολυτότητα της πίστεως και τη σχετικότητα της πολιτικής. Η κοσμοθεωριακή μου τοποθέτηση είναι χριστιανική, δηλαδή ερμηνεύω την ιστορία δια του Ευαγγελίου. Η οικουμενικότητα και η βαθειά δημοκρατικότητα της Ορθόδοξης παράδοσης που είναι το ανθεκτικότερο στοιχείο της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας απορρίπτει κάθε σκέψη φονταμεταλισμού.
Στον τόπο αυτό φρονώ ότι όλοι θέλουμε να λειτουργούν οι δημοκρατικοί θεσμοί και να διασφαλίζουν, για όλους τους πολίτες ελευθερία έκφρασης και δράσης. Ο Ελληνισμός έχει ένα ιστορικό προνόμιο που δεν το έχουν κάποιοι άλλοι: έχει την πολυαίωνη συμπόρευση Ορθοδοξίας και Γένους στα χίλια βυζαντινά του χρόνια. Εξ’ άλλου στους αιώνες της δουλείας που ακολούθησαν η Εκκλησία διαδραμάτισε κεντρικό καθοδηγητικό ρόλο και η ζωή των Ελλήνων εκτυλίχθηκε με σημείο σταθερής αναφοράς την τοπική Εκκλησία. Στην Ελλάδα με όλες τις έκτοτε αλλαγές που οι καιροί επιφέρουν ο Έλληνας νιώθει μέσα του τη διπλή του ιδιότητα, του πολίτη του κράτους και του πιστού της Εκκλησίας. Θυμηθείτε και τον φετεινό διαγκωνισμό πολιτικών αρχηγών και άλλων επωνύμων στη γιορτή της Μεγαλόχαρης στις διάφορες Παναγιές της χώρας.
Δημοσιεύματα στην ΠΓΔΜ με αφορμή τις θέσεις σας αναφορικά με την ονομασία σας κατατάσσουν μαζί με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης στους μεγαλύτερους εχθρούς της γειτονικής χώρας.Θα ήθελα να μου πείτε κάτι επάνω σε αυτό.Τα δημοσιεύματα που υπαινίσσεσθε είναι επιπόλαιες κορώνες φανατικών. Σίγουρα δεν είμαι εχθρός και το ότι είμαι φίλος το αποδεικνύω μεταξύ άλλων και με την προωθημένη πρότασή μου για ομοσπονδιοποίηση Ελλάδος – Σκοπίων.
Όπως έχω πολλές φορές εξηγήσει τα Σκόπια είναι κράτος υπό προθεσμίαν. Μετά την προγραμματισμένη ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου οι Αλβανοί των Σκοπίων θα επιχειρήσουν απόσχιση κατά το Κοσσυβαρικό προηγούμενο και αν δεν το πετύχουν με βελούδινο διαζύγιο θα προχωρήσουν σε αιματηρό. Η μόνη σωτηρία των Σκοπιανών είτε ως έχουν σήμερα με τις δύο κοινότητες σλαβική και αλβανική, είτε μετά τον χωρισμό η σλαβική κοινότητα, δεν έχουν άλλη λύση επιβίωσης και ευημερίας από την ομοσπονδιοποίησή τους με την Ελλάδα.
Κατά τα άλλα οι Σκοπιανοί αντί να επιδίδονται σε άχαρο κυνήγι μαγισσών ψάχνοντας εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν να κάνουν τίμια την αυτοκριτική τους, να ζυγίσουν πόσα οφέλη εισέπραξαν τα τελευταία χρόνια απ’ την Ελλάδα και να είναι ευγνώμονες γι αυτό. Και αφού κάνουν την τίμια αυτοκριτική να δουν τον εαυτό του στον αληθινό καθρέφτη και να ξεπεζέψουν απ’ τα κωμικά παραμύθια του μακεδονισμού τους αποδεχόμενοι την πραγματική αλβανοσλαβική τους ταυτότητα.
Όσο για μας οφείλουμε να καταλάβουμε επιτέλους ότι για να συνετισθούν οι γείτονές μας αντί των συνεχών δωρεάν παροχών να αξιώσουμε το αντάλλαγμά τους ή αλλοιώς να διακόψουμε τις παροχές.
http://rnn.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=102&Itemid=31
Aποσπασμα Απο συνεντευξη στο εκκλησιαστικο Πρακτορειο
Υπέρ της προαιρετικής αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες,κατά του χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας,Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας... Πολλοί θεωρούν ότι είστε η αιχμή του δόρατος της Εκκλησίας στην πολιτική και ο υπέρμαχος ενός χριστιανοκεντρικού κράτους...
Αγωνίζομαι να είμαι ο εαυτός μου. Δεν υποκρίνομαι, σκέφτομαι φωναχτά. Λέω τα πράγματα με το αληθινό τους όνομα. Βεβαίως αυτό δεν είναι χωρίς κόστος. Αλλά όπως λέει Έζρα Πάουντ «αν ένας άνθρωπος δεν είναι πρόθυμος να κινδυνέψει για τις γνώμες του – ή δεν αξίζουν οι γνώμες του, ή δεν αξίζει ο άνθρωπος».
Δεν γνωρίζω για «αιχμές του δόρατος». Σε ό,τι με αφορά είμαι ένα απλό μέλος της Εκκλησίας. Προσπαθώ να είμαι συνειδητό μέλος. Φυσικά με όλες τις αδυναμίες της ανθρώπινης αμαρτωλότητας. Δραστηριοποιούμαι στο χώρο της πολιτικής. Κατανοώ την απολυτότητα της πίστεως και τη σχετικότητα της πολιτικής. Η κοσμοθεωριακή μου τοποθέτηση είναι χριστιανική, δηλαδή ερμηνεύω την ιστορία δια του Ευαγγελίου. Η οικουμενικότητα και η βαθειά δημοκρατικότητα της Ορθόδοξης παράδοσης που είναι το ανθεκτικότερο στοιχείο της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας απορρίπτει κάθε σκέψη φονταμεταλισμού.
Στον τόπο αυτό φρονώ ότι όλοι θέλουμε να λειτουργούν οι δημοκρατικοί θεσμοί και να διασφαλίζουν, για όλους τους πολίτες ελευθερία έκφρασης και δράσης. Ο Ελληνισμός έχει ένα ιστορικό προνόμιο που δεν το έχουν κάποιοι άλλοι: έχει την πολυαίωνη συμπόρευση Ορθοδοξίας και Γένους στα χίλια βυζαντινά του χρόνια. Εξ’ άλλου στους αιώνες της δουλείας που ακολούθησαν η Εκκλησία διαδραμάτισε κεντρικό καθοδηγητικό ρόλο και η ζωή των Ελλήνων εκτυλίχθηκε με σημείο σταθερής αναφοράς την τοπική Εκκλησία. Στην Ελλάδα με όλες τις έκτοτε αλλαγές που οι καιροί επιφέρουν ο Έλληνας νιώθει μέσα του τη διπλή του ιδιότητα, του πολίτη του κράτους και του πιστού της Εκκλησίας. Θυμηθείτε και τον φετεινό διαγκωνισμό πολιτικών αρχηγών και άλλων επωνύμων στη γιορτή της Μεγαλόχαρης στις διάφορες Παναγιές της χώρας.
Δημοσιεύματα στην ΠΓΔΜ με αφορμή τις θέσεις σας αναφορικά με την ονομασία σας κατατάσσουν μαζί με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης στους μεγαλύτερους εχθρούς της γειτονικής χώρας.Θα ήθελα να μου πείτε κάτι επάνω σε αυτό.Τα δημοσιεύματα που υπαινίσσεσθε είναι επιπόλαιες κορώνες φανατικών. Σίγουρα δεν είμαι εχθρός και το ότι είμαι φίλος το αποδεικνύω μεταξύ άλλων και με την προωθημένη πρότασή μου για ομοσπονδιοποίηση Ελλάδος – Σκοπίων.
Όπως έχω πολλές φορές εξηγήσει τα Σκόπια είναι κράτος υπό προθεσμίαν. Μετά την προγραμματισμένη ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου οι Αλβανοί των Σκοπίων θα επιχειρήσουν απόσχιση κατά το Κοσσυβαρικό προηγούμενο και αν δεν το πετύχουν με βελούδινο διαζύγιο θα προχωρήσουν σε αιματηρό. Η μόνη σωτηρία των Σκοπιανών είτε ως έχουν σήμερα με τις δύο κοινότητες σλαβική και αλβανική, είτε μετά τον χωρισμό η σλαβική κοινότητα, δεν έχουν άλλη λύση επιβίωσης και ευημερίας από την ομοσπονδιοποίησή τους με την Ελλάδα.
Κατά τα άλλα οι Σκοπιανοί αντί να επιδίδονται σε άχαρο κυνήγι μαγισσών ψάχνοντας εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν να κάνουν τίμια την αυτοκριτική τους, να ζυγίσουν πόσα οφέλη εισέπραξαν τα τελευταία χρόνια απ’ την Ελλάδα και να είναι ευγνώμονες γι αυτό. Και αφού κάνουν την τίμια αυτοκριτική να δουν τον εαυτό του στον αληθινό καθρέφτη και να ξεπεζέψουν απ’ τα κωμικά παραμύθια του μακεδονισμού τους αποδεχόμενοι την πραγματική αλβανοσλαβική τους ταυτότητα.
Όσο για μας οφείλουμε να καταλάβουμε επιτέλους ότι για να συνετισθούν οι γείτονές μας αντί των συνεχών δωρεάν παροχών να αξιώσουμε το αντάλλαγμά τους ή αλλοιώς να διακόψουμε τις παροχές.
http://rnn.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=102&Itemid=31
Aποσπασμα Απο συνεντευξη στο εκκλησιαστικο Πρακτορειο
Τέλος και... Αρχή
Ε χουμε αναφερθεί πολλές φορές στα αδιέξοδα και τις αστοχίες του λεγόμενου «πατριωτικού χώρου», που εδώ και δεκαπέντε χρόνια ταλανίζεται από την αδυναμία να καταθέσει μια συνεκτική πρόταση, ικανή να εκφράσει τις εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που θα επιθυμούσαν μια σύγχρονη αντιπαγκοσμιοποιητική επιλογή που να διέπεται από οικολογική και κοινωνική ευαισθησία. Ήδη από τις εκλογές του 2004 έχουμε επισημάνει πως αυτή η περίοδος έχει λάβει τέλος. Η περίοδος κατά την οποία πολιτικοί όπως ο Μ. Χαραλαμπίδης, ο Δ. Τσοβόλας, ο Στ. Παπαθεμελής, ή ακόμα και ο Γ. Αρσένης, προερχόμενοι από το πάλαι ποτέ πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, πρόβαλαν ως οι κατ’ εξοχήν εκφραστές αυτού του ρεύματος έχει ουσιαστικά παρέλθει ήδη από το 2004. Και ήταν απολύτως φυσικό. Αυτοί οι πολιτικοί και οι άνθρωποι που τους ακολουθούσαν, εκόντες ή άκοντες, έμεναν στην παλιά ρητορεία του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’70, χωρίς να κατανοούν ότι οι νέες συνθήκες απαιτούν νέες συνθέσεις και νέα πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα.
Επιπλέον, αυτές οι δυνάμεις, ως προερχόμενες από ένα μεγάλο κόμμα, έδειχναν αδυναμία να κινηθούν μόνες τους στην «ελεύθερη πολιτική αγορά». Διότι είναι άλλο πράγμα να αποτελείς μια συνιστώσα ενός μεγάλου κόμματος και να κινείσαι στο εσωτερικό του, και άλλο να προσπαθείς να συγκροτήσεις μια αυτόνομη πολιτική δύναμη, που θα πρέπει να κινείται με αξιοπιστία στο σύνολο των πολιτικών θεμάτων και όχι μονοθεματικά. Από το 2004 είχαμε διαπιστώσει και υπογραμμίσει πως, μετά την αποχώρηση του Τσοβόλα και τη σύμπραξη του Παπαθεμελή με τη Νέα Δημοκρατία, είχε κλείσει οριστικά ένας πολιτικός κύκλος, και θα έπρεπε να ανοίξει ένας νέος, με νέους ανθρώπους και καινούργια χαρακτηριστικά. Συχνά όμως στη ζωή, οι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν την ίδια την πραγματικότητα και επιμένουν σε «τελειωμένες» υποθέσεις, μετατρέποντας συχνά την τραγωδία σε φαρσοκωμωδία. Και το χειρότερο είναι πως, εντέλει μεταβάλλονται σε τροχοπέδη για την ανάπτυξη ενός χώρου. Και αυτό συνέβη και από τις δύο συνιστώσες-απομεινάρια του παλιού «πατριωτικού», δημοκρατικού και αριστερού χώρου, που επέμεναν, παρά τα σημεία των καιρών και το τέλος της ιστορικής τους διαδρομής, να παραμένουν γαντζωμένα σε μια απέλπιδα προσπάθεια συντήρησης: τόσο από την πλευρά του ΔΗΚΚΙ όσο και από εκείνη του… Στέλιου Παπαθεμελή και του χώρου του.
Το ΔΗΚΚΙ, ή μάλλον ό,τι έχει απομείνει από αυτό, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να συμπεριφέρεται ως μεγάλο «κόμμα», κινδυνεύει να μεταβληθεί σε μια σφραγίδα, που παραχωρείται στον πλειοδοτούντα. Έτσι τη μία μέρα –κυριολεκτικώς– συνομιλούσε με το ΚΚΕ και την επόμενη «έκλεινε» με τον ΣΥΡΙΖΑ, παραβλέποντας εντελώς πως έτσι ενίσχυε την εθνομηδενιστική Αριστερά. Επρόκειτο για την αναπόφευκτη συνέπεια του μικρομεγαλισμού μιας ομάδας φίλων και συντρόφων που μπορεί να κινούνται ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις, αλλά η αγωνία να διασώσουν ένα νεκρό πλέον σχήμα τούς οδηγεί σε συνεργασίες χωρίς αρχές.
Χειρότερα απεδείχθησαν τα πράγματα από την πλευρά του Στέλιου Παπαθεμελή και της ΔΗΜΑΝ. Ο Στέλιος Παπαθεμελής, που και αυτός για πρώτη φορά βγήκε από το μαντρί των μεγάλων κομμάτων, επιχείρησε να εκφράσει τον εκτός του ΛΑΟΣ «πατριωτικό» χώρο. Και το αποπειράθηκε με τον χειρότερο τρόπο:
Ως προς τι θέσεις του, τα τελευταία χρόνια είχε μετακινηθεί σταδιακώς προς φιλοαμερικανικές θέσεις, του τύπου «να προτιμήσει η Αμερική την Ελλάδα από την Τουρκία»* και είχε εναποθέσει μεγάλες ελπίδες στο, ανύπαρκτο στην πραγματικότητα, ελληνικό λόμπυ στην Αμερική. Έτσι, είχε ήδη απομακρυνθεί, επί της ουσίας, από τον δημοκρατικό αντι-ιμπεριαλιστικό χώρο.
Όμως, επειδή το ΛΑΟΣ κινδύνευε να εγκλωβίσει έναν μεγάλο αριθμό πολιτών που απεχθάνονται τον εθνομηδενισμό, συνέχιζε να έχει νόημα μια απόπειρα πολιτικού μετώπου των δημοκρατικών πατριωτικών δυνάμεων, που να συμπεριλάβει προσωπικότητες όλου του φάσματος, από το παλιό ΠΑΣΟΚ έως τη Χριστιανική, την ΕΔΗΚ του Νεοκλή Σαρρή, τον Παπαθεμελή, το ΔΗΚΚΙ, το Άρδην, το ΑΣΚΕ, κ.λπ., το οποίο ίσως να απέτρεπε εν τοις πράγμασι το εγχείρημα Καρατζαφέρη. Όμως, ο Στέλιος Παπαθεμελής, επί της ουσίας, υπονόμευσε οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια, προσπαθώντας να ενσωματώσει τους πάντες στη Δημοκρατική Αναγέννηση, σε μια προσπάθεια «ηγεμονισμού» χωρίς καμία αντικειμενική βάση. Το αποτέλεσμα υπήρξε πως μόνο οι φίλοι της “Χριστιανικής Δημοκρατίας”, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας των ιστορικών δεσμών που είχε ο Στέλιος Παπαθεμελής μαζί τους, συμπορεύτηκαν –με βαριά καρδιά και αυτοί– μαζί του.
Ακολούθησε μια οικτρή προεκλογική εκστρατεία, παρά τη στήριξη που είχε η ΔΗΜΑΝ από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία την επέβαλε σε όλα τα πάνελ ως έκτο κόμμα, καθώς και στο ντιμπέϊτ των πολιτικών αρχηγών. Μια προεκλογική εκστρατεία κατά την οποία προβλήθηκε ως μεγάλο απόκτημα η προσχώρηση ενός «υπαρχηγού» του Καρατζαφέρη και όπου η ΔΗΜΑΝ κατεγράφη εν τέλει ως μια απόφυση της Νέας Δημοκρατίας, απ’ όπου απέσπασε και το μεγαλύτερο μέρος των ψήφων της, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου στράφηκε εκλογικά προς το ΚΚΕ. Και αυτό παρά τις τίμιες και σωστές φωνές που ακούστηκαν από αρκετούς υποψηφίους της ΔΗΜΑΝ και παρά το ότι πολλοί από εμάς την ψήφισαν.
Οι πολλοί φίλοι και σύντροφοι που υποστήριξαν ή ακόμα και συμμετείχαν στα ψηφοδέλτια της ΔΗΜΑΝ, έμειναν με μια πικρή γεύση και αισθάνθηκαν προδομένοι, και προφανώς αυτό το αποτέλεσμα και αυτή η συμπεριφορά αδικεί ακόμα και τον ίδιο τον Στέλιο Παπαθεμελή, το δημοκρατικό παρελθόν του, τις γνώσεις του και την αξιοπρέπειά του. Η εμμονή σε ρόλους που έχουν ξεπεραστεί ιστορικά είναι κακός σύμβουλος ακόμα και για τους σοβαρότερους ανθρώπους, που οφείλουν να ξέρουν πότε πρέπει να αποχωρούν. Ελπίζουμε πως αποτέλεσε παρανόηση των δημοσιογράφων αυτό που γράφτηκε, πως ο Στέλιος Παπαθεμελής συνέκρινε την ήττα του με εκείνη του… Ελευθέριου Βενιζέλου μετά τη συνθήκη των Σεβρών!
Ο Στέλιος Παπαθεμελής πρέπει να αναλάβει ο ίδιος τις ευθύνες του με σοβαρότητα, όπως αρμόζει στη διαδρομή του, και να συμβάλει σε νέες συνθέσεις, χωρίς ηγεμονισμούς και “πείσματα”. Μόνο έτσι μπορεί πλέον να βοηθήσει, και το ίδιο πρέπει να κάνουν οι φίλοι του ΔΗΚΚΙ. Να αναλάβουν τα πραγματικά τους μεγέθη, και με αυτά και όχι με ανύπαρκτες σφραγίδες να συμμετάσχουν στη συλλογική προσπάθεια για μια νέα πορεία.
Στο εξής, με προσοχή, χωρίς βιασύνες, αλλά και χωρίς καθυστερήσεις, θα πρέπει να παλέψουμε, ξεκινώντας από την αρχή, για τη συγκρότηση ενός εναλλακτικού, αμεσοδημοκρατικού, οικολογικού και πατριωτικού πόλου, που θα στηρίζεται στην παράδοσή μας, αλλά ταυτόχρονα θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής μας. Οι συνθήκες είναι δύσκολες, αλλά είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι Έλληνες πολίτες που δεν εκφράζονται από τα υπάρχοντα σχήματα και κατευθύνσεις, και νιώθουν την ανάγκη για κάτι νέο επί της ουσίας. *Σημείωση: Σ' αυτό το σημείο υπήρχε αναφορά στον Χ. Λαζαρίδη, η οποία, έπειτα από επικοινωνία μαζί του αφαιρέθηκε, μιας και ενημερωθήκαμε ότι είχε συμμετάσχει στην κατάρτιση των θέσεων του Ομίλου για την Δημοκρατία και την Πατρίδα και όχι σ’ αυτές του κόμματος της Δημοκρατικής Αναγέννησης.
της Σύνταξης
http://www.ardin.gr/page/article.php?id=24d10104-c091-6388-d3ad-00002225
Επιπλέον, αυτές οι δυνάμεις, ως προερχόμενες από ένα μεγάλο κόμμα, έδειχναν αδυναμία να κινηθούν μόνες τους στην «ελεύθερη πολιτική αγορά». Διότι είναι άλλο πράγμα να αποτελείς μια συνιστώσα ενός μεγάλου κόμματος και να κινείσαι στο εσωτερικό του, και άλλο να προσπαθείς να συγκροτήσεις μια αυτόνομη πολιτική δύναμη, που θα πρέπει να κινείται με αξιοπιστία στο σύνολο των πολιτικών θεμάτων και όχι μονοθεματικά. Από το 2004 είχαμε διαπιστώσει και υπογραμμίσει πως, μετά την αποχώρηση του Τσοβόλα και τη σύμπραξη του Παπαθεμελή με τη Νέα Δημοκρατία, είχε κλείσει οριστικά ένας πολιτικός κύκλος, και θα έπρεπε να ανοίξει ένας νέος, με νέους ανθρώπους και καινούργια χαρακτηριστικά. Συχνά όμως στη ζωή, οι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν την ίδια την πραγματικότητα και επιμένουν σε «τελειωμένες» υποθέσεις, μετατρέποντας συχνά την τραγωδία σε φαρσοκωμωδία. Και το χειρότερο είναι πως, εντέλει μεταβάλλονται σε τροχοπέδη για την ανάπτυξη ενός χώρου. Και αυτό συνέβη και από τις δύο συνιστώσες-απομεινάρια του παλιού «πατριωτικού», δημοκρατικού και αριστερού χώρου, που επέμεναν, παρά τα σημεία των καιρών και το τέλος της ιστορικής τους διαδρομής, να παραμένουν γαντζωμένα σε μια απέλπιδα προσπάθεια συντήρησης: τόσο από την πλευρά του ΔΗΚΚΙ όσο και από εκείνη του… Στέλιου Παπαθεμελή και του χώρου του.
Το ΔΗΚΚΙ, ή μάλλον ό,τι έχει απομείνει από αυτό, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να συμπεριφέρεται ως μεγάλο «κόμμα», κινδυνεύει να μεταβληθεί σε μια σφραγίδα, που παραχωρείται στον πλειοδοτούντα. Έτσι τη μία μέρα –κυριολεκτικώς– συνομιλούσε με το ΚΚΕ και την επόμενη «έκλεινε» με τον ΣΥΡΙΖΑ, παραβλέποντας εντελώς πως έτσι ενίσχυε την εθνομηδενιστική Αριστερά. Επρόκειτο για την αναπόφευκτη συνέπεια του μικρομεγαλισμού μιας ομάδας φίλων και συντρόφων που μπορεί να κινούνται ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις, αλλά η αγωνία να διασώσουν ένα νεκρό πλέον σχήμα τούς οδηγεί σε συνεργασίες χωρίς αρχές.
Χειρότερα απεδείχθησαν τα πράγματα από την πλευρά του Στέλιου Παπαθεμελή και της ΔΗΜΑΝ. Ο Στέλιος Παπαθεμελής, που και αυτός για πρώτη φορά βγήκε από το μαντρί των μεγάλων κομμάτων, επιχείρησε να εκφράσει τον εκτός του ΛΑΟΣ «πατριωτικό» χώρο. Και το αποπειράθηκε με τον χειρότερο τρόπο:
Ως προς τι θέσεις του, τα τελευταία χρόνια είχε μετακινηθεί σταδιακώς προς φιλοαμερικανικές θέσεις, του τύπου «να προτιμήσει η Αμερική την Ελλάδα από την Τουρκία»* και είχε εναποθέσει μεγάλες ελπίδες στο, ανύπαρκτο στην πραγματικότητα, ελληνικό λόμπυ στην Αμερική. Έτσι, είχε ήδη απομακρυνθεί, επί της ουσίας, από τον δημοκρατικό αντι-ιμπεριαλιστικό χώρο.
Όμως, επειδή το ΛΑΟΣ κινδύνευε να εγκλωβίσει έναν μεγάλο αριθμό πολιτών που απεχθάνονται τον εθνομηδενισμό, συνέχιζε να έχει νόημα μια απόπειρα πολιτικού μετώπου των δημοκρατικών πατριωτικών δυνάμεων, που να συμπεριλάβει προσωπικότητες όλου του φάσματος, από το παλιό ΠΑΣΟΚ έως τη Χριστιανική, την ΕΔΗΚ του Νεοκλή Σαρρή, τον Παπαθεμελή, το ΔΗΚΚΙ, το Άρδην, το ΑΣΚΕ, κ.λπ., το οποίο ίσως να απέτρεπε εν τοις πράγμασι το εγχείρημα Καρατζαφέρη. Όμως, ο Στέλιος Παπαθεμελής, επί της ουσίας, υπονόμευσε οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια, προσπαθώντας να ενσωματώσει τους πάντες στη Δημοκρατική Αναγέννηση, σε μια προσπάθεια «ηγεμονισμού» χωρίς καμία αντικειμενική βάση. Το αποτέλεσμα υπήρξε πως μόνο οι φίλοι της “Χριστιανικής Δημοκρατίας”, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας των ιστορικών δεσμών που είχε ο Στέλιος Παπαθεμελής μαζί τους, συμπορεύτηκαν –με βαριά καρδιά και αυτοί– μαζί του.
Ακολούθησε μια οικτρή προεκλογική εκστρατεία, παρά τη στήριξη που είχε η ΔΗΜΑΝ από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία την επέβαλε σε όλα τα πάνελ ως έκτο κόμμα, καθώς και στο ντιμπέϊτ των πολιτικών αρχηγών. Μια προεκλογική εκστρατεία κατά την οποία προβλήθηκε ως μεγάλο απόκτημα η προσχώρηση ενός «υπαρχηγού» του Καρατζαφέρη και όπου η ΔΗΜΑΝ κατεγράφη εν τέλει ως μια απόφυση της Νέας Δημοκρατίας, απ’ όπου απέσπασε και το μεγαλύτερο μέρος των ψήφων της, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου στράφηκε εκλογικά προς το ΚΚΕ. Και αυτό παρά τις τίμιες και σωστές φωνές που ακούστηκαν από αρκετούς υποψηφίους της ΔΗΜΑΝ και παρά το ότι πολλοί από εμάς την ψήφισαν.
Οι πολλοί φίλοι και σύντροφοι που υποστήριξαν ή ακόμα και συμμετείχαν στα ψηφοδέλτια της ΔΗΜΑΝ, έμειναν με μια πικρή γεύση και αισθάνθηκαν προδομένοι, και προφανώς αυτό το αποτέλεσμα και αυτή η συμπεριφορά αδικεί ακόμα και τον ίδιο τον Στέλιο Παπαθεμελή, το δημοκρατικό παρελθόν του, τις γνώσεις του και την αξιοπρέπειά του. Η εμμονή σε ρόλους που έχουν ξεπεραστεί ιστορικά είναι κακός σύμβουλος ακόμα και για τους σοβαρότερους ανθρώπους, που οφείλουν να ξέρουν πότε πρέπει να αποχωρούν. Ελπίζουμε πως αποτέλεσε παρανόηση των δημοσιογράφων αυτό που γράφτηκε, πως ο Στέλιος Παπαθεμελής συνέκρινε την ήττα του με εκείνη του… Ελευθέριου Βενιζέλου μετά τη συνθήκη των Σεβρών!
Ο Στέλιος Παπαθεμελής πρέπει να αναλάβει ο ίδιος τις ευθύνες του με σοβαρότητα, όπως αρμόζει στη διαδρομή του, και να συμβάλει σε νέες συνθέσεις, χωρίς ηγεμονισμούς και “πείσματα”. Μόνο έτσι μπορεί πλέον να βοηθήσει, και το ίδιο πρέπει να κάνουν οι φίλοι του ΔΗΚΚΙ. Να αναλάβουν τα πραγματικά τους μεγέθη, και με αυτά και όχι με ανύπαρκτες σφραγίδες να συμμετάσχουν στη συλλογική προσπάθεια για μια νέα πορεία.
Στο εξής, με προσοχή, χωρίς βιασύνες, αλλά και χωρίς καθυστερήσεις, θα πρέπει να παλέψουμε, ξεκινώντας από την αρχή, για τη συγκρότηση ενός εναλλακτικού, αμεσοδημοκρατικού, οικολογικού και πατριωτικού πόλου, που θα στηρίζεται στην παράδοσή μας, αλλά ταυτόχρονα θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής μας. Οι συνθήκες είναι δύσκολες, αλλά είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι Έλληνες πολίτες που δεν εκφράζονται από τα υπάρχοντα σχήματα και κατευθύνσεις, και νιώθουν την ανάγκη για κάτι νέο επί της ουσίας. *Σημείωση: Σ' αυτό το σημείο υπήρχε αναφορά στον Χ. Λαζαρίδη, η οποία, έπειτα από επικοινωνία μαζί του αφαιρέθηκε, μιας και ενημερωθήκαμε ότι είχε συμμετάσχει στην κατάρτιση των θέσεων του Ομίλου για την Δημοκρατία και την Πατρίδα και όχι σ’ αυτές του κόμματος της Δημοκρατικής Αναγέννησης.
της Σύνταξης
http://www.ardin.gr/page/article.php?id=24d10104-c091-6388-d3ad-00002225
Στέλιος Παπαθεμελής στη “ΜτΚ”
“Δημαγωγός ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ.”
Ο πρόεδρος της “Δημοκρατικής Αναγέννησης” μιλά στη “Μακεδονία της Κυριακής” για τους στόχους του κόμματός του
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΦΙΛΙΠΠΟ ΔΕΡΓΙΑΔΕ
Πολλά έχουν ειπωθεί για τις επιδιώξεις του Στέλιου Παπαθεμελή και του κόμματος που ίδρυσε το 2003, της "Δημοκρατικής Αναγέννησης", το οποίο αυτό το Σαββατοκύριακο διεξάγει στη Θεσσαλονίκη το συνέδριό του.
Το εγχείρημα, βέβαια, δεν είναι αμελητέο. Δεν ιδρύει κανείς κόμμα για το αστείο του πράγματος και θεωρητικώς έπειτα από περισσότερα από 30 χρόνια κοινοβουλευτικού βίου κανείς δεν παίζει με την υστεροφημία του. Αξίζει λοιπόν να επισημάνουμε αυτό που ο ίδιος ο Στέλιος Παπαθεμελής τονίζει, ότι δηλαδή "η πραγματικότητα θα φανεί από την εξέλιξη των πραγμάτων".
Εκλέγεστε βουλευτής από το 1974. Διατελέσατε υπουργός του ΠΑΣΟΚ και το 2004 εκλεχθήκατε βουλευτής συνεργαζόμενος με τη ΝΔ. Έχετε υποστηρίξει ότι το κόμμα σας φιλοδοξεί να καλύψει το κενό εκπροσώπησης που υπάρχει. Τι έχει αλλάξει από το 2004, όταν πήρατε την απόφαση να συνεργαστείτε με τη ΝΔ;
Αυτό που μας οδήγησε στην απόφαση για αυτόνομη κάθοδο δεν είναι ό,τι άλλαξε, αλλά ό,τι παρέμεινε το ίδιο. Και αυτό είναι η συνεχής παρακίνηση του κόσμου. Κάθε μέρα έρχεται κόσμος, πολύς κόσμος, απλοί άνθρωποι και με βρίσκουν και μου λένε: "Κανείς δεν μας ακούει, κανείς δεν ενδιαφέρεται, δεν έχουμε φωνή, κάνε κάτι, βγες μπροστά". Συναντάω συνέχεια νέους, έξυπνους, ικανούς ανθρώπους που μπορούν να κάνουν τα πάντα και το σύστημα τους έχει καταβάλει, τους έχει κάνει να πιστέψουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Το κενό εκπροσώπησης, η ένταση των προβλημάτων, οι δυνάμεις στην κοινωνία που δεν βρίσκουν διέξοδο, η πίεση του κόσμου οδήγησε τη “Δημοκρατική Αναγέννηση” στην απόφαση για αυτόνομη κάθοδο στις επόμενες εκλογές. Στις εκλογές του 2004, η ιστορική συγκυρία δεν επέτρεπε την αυτόνομη κάθοδο της "Δημοκρατικής Αναγέννησης". Τώρα την επιβάλλει.
Αποχωρώντας από το ΠΑΣΟΚ, είχατε δηλώσει ότι το ΠΑΣΟΚ “έχει μεταλλαχθεί” και πως δεν έχει καμία σχέση με το “κόμμα του Ανδρέα”. Τώρα, πώς κρίνετε το “κόμμα του Γιώργου”; Παραμένει ένα μεταλλαγμένο κόμμα ή έχει εξελιχθεί σε κάτι καινούργιο;
Ο Γιώργος από την πρώτη ομιλία του στο Καλέντζι μιλούσε με τη φωνή του Ανδρέα και έλεγε λόγια του Σημίτη. Νομίζω ότι συν τω χρόνω η μετάλλαξη συνεχίζεται. Το ΠΑΣΟΚ έχει περάσει από τον σοσιαλισμό στον ψευδεπίγραφο εκσυγχρονισμό και από εκεί σε μια μεταμοντέρνα μετάλλαξη, η οποία προωθεί με ακόμη εντονότερο και συστηματικό τρόπο την αποδόμηση του έθνους και του κράτους. Ο Ανδρέας διακατεχόταν από αυτό που ονομάζουμε αγωνία Ελληνισμού και είχε σαφή αίσθηση ότι η τουρκική απειλή εξουδετερώνεται μόνο με αποτρεπτική στρατηγική ισχύος. Η στάση του ενέπνεε εθνική αυτοπεποίθηση και υψηλό πατριωτικό φρόνημα. Δυστυχώς, τόσο οι επίγονοί του όσο και οι απόγονοί του έχουν προβεί σε ντε φάκτο αποποίηση αυτής της κληρονομιάς. Άφησαν στα αζήτητα την παρακαταθήκη του τόσο στα κοινωνικά, όπου απεμπόλησαν τις αρχές της συνοχής και της αλληλεγγύης, προσχωρώντας στον νεοφιλελευθερισμό, όσο και στα εθνικά θέματα, όπου ασμένως υιοθέτησαν τον κατευνασμό. Το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, ως τάση, υπέστη εσωκομματικό διωγμό μέχρι εξαλείψεως. Το έζησα προσωπικά επί Σημίτη. Μέρα με τη μέρα το κόμμα μεταλλασσόταν, απεμπολούσε τις αρχές του, τις αξίες του. Ο Γιώργος ολοκλήρωσε και παγιοποίησε τη διαδικασία. Το ΠΑΣΟΚ δεν το εγκαταλείψαμε, μας εγκατάλειψε. Θέλω να πω σε όλους όσοι πίστεψαν σε ένα κοινωνικό και πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, σε όσους αισθάνονται προδομένοι από τη μετάλλαξή του, να έρθουν στη “Δημοκρατική Αναγέννηση”. Πιστεύουμε τα ίδια πράγματα, μαζί μπορούμε να δώσουμε για άλλη μία φορά τον καλό αγώνα.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Γιώργου Παπανδρέου και Κώστα Καραμανλή;
Θα προτιμούσα να μην απαντήσω σε ερωτήματα που περιορίζουν τις επιλογές στα όρια του δικομματισμού και ενισχύουν τον διπολισμό. Το στίγμα της "Δημοκρατικής Αναγέννησης" δεν προκύπτει από τον τρόπο με τον οποίο αξιολογεί και τοποθετείται σε σχέση με το κομματικό σύστημα αλλά από την άμεση, ουσιαστική και αδιαμεσολάβητη σχέση της με τους πολίτες.
Το σύμπλεγμα της ήττας, από σύνδρομο της εξωτερικής πολιτικής, γίνεται για πολλούς κατάσταση της καθημερινής ζωής. Ο στόχος μας στη "Δημοκρατική Αναγέννηση" είναι να σπάσουμε το σύνδρομο της ήττας σε όλα τα επίπεδα και να περάσουμε το μήνυμα ότι μαζί μπορούμε.
Στην υπόθεση των ομολόγων φέρει ευθύνες ο πρωθυπουργός ή απλά φταίνε κάποιοι άσχετοι, όπως τους χαρακτήρισε ο υπουργός Οικονομίας, πλην όμως διορισμένοι διαχειριστές;
Κάθε εξουσία, επί των ημερών της οποίας γίνονται σκάνδαλα, έχει αυτό που ονομάζεται πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός αναμένει το πόρισμα Ζορμπά να φωτίσει τις αθέατες πλευρές του γεγονότος. Το έγκλημα του χρηματιστηρίου, όπως και το έγκλημα των ομολόγων, δεν πρέπει να μείνουν τραγωδία χωρίς κάθαρση και έγκλημα χωρίς τιμωρία.
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης σας χαρακτήρισε "λαγό της ΝΔ" και το κόμμα σας "χορηγία της κυβέρνησης". Κάποιοι επιμένουν ότι κατά βάθος επιδιώκετε μια εκλόγιμη θέση στη λίστα των βουλευτών Επικρατείας της ΝΔ. Πώς απαντάτε σε όλα αυτά και πώς τα ερμηνεύετε;
Ο κύριος Καρατζαφέρης αποβλήθηκε από τη Νέα Δημοκρατία για λόγους προσωπικής συμπεριφοράς και όχι για λόγους διαφωνίας σε ζητήματα πολιτικής. Θυμηθείτε τα περί Σαλώμης. Πολιτεύεται με φθηνή δημαγωγία και ωμό αντιπολιτικό λαϊκισμό και θα είχε καταρρεύσει προ πολλού, αν δεν είχε την αμέριστη στήριξη δυνάμεων, όπως αυτές που κατονόμασε και η κυρία Παπαρήγα. Πέρα από τις καταγγελίες που έχουν διατυπωθεί, δεν σας προκαλεί απορία πώς ένα μικρό κόμμα που δεν εκπροσωπείται καν στην ελληνική Βουλή έχει απίστευτη υπερπροβολή στα μεγάλα ΜΜΕ; Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, μεσάνυχτα δεν υπάρχει προηγούμενο στα ελληνικά πράγματα. Κατά τα λοιπά, ο κύριος Καρατζαφέρης κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Αλλά όσα λέει χαρακτηρίζουν αυτόν και όχι εμάς.
Τα άλλα περί λίστας που λέτε είναι αστεία σενάρια, ανάξια διαψεύσεως. Η πραγματικότητα θα φανεί άλλωστε και από την εξέλιξη των πραγμάτων. Είμαστε αποφασισμένοι να κατεβούμε αυτόνομα στις εκλογές και θα κατεβούμε αυτόνομα στις εκλογές. Πρέπει να συσπειρώσουμε, να ενοποιήσουμε και να εκφράσουμε τον κόσμο μας. Αυτό είναι το νόημα του συνεδρίου, είναι το ξεκίνημα για μία μεγάλη πορεία στο λαό.
Φαίνεται ότι τα Σκόπια θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ με το όνομα με το οποίο έχει κατατεθεί η αίτηση, δηλαδή ως FYROM. Ποια είναι τα περιθώρια ελιγμών για την ελληνική πλευρά;
Η Ελλάδα έχει χρέος να ασκήσει βέτο τώρα. Αν, ο μη γένοιτο, αφήσει να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ ως FYROM, θα έχει αυτομάτως θυσιάσει το βέτο και αυτό δεν δικαιούται να το κάνει κανένα κόμμα και καμιά κυβέρνηση.
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=2452
Ιουν 10, 2007
“Δημαγωγός ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ.”
Ο πρόεδρος της “Δημοκρατικής Αναγέννησης” μιλά στη “Μακεδονία της Κυριακής” για τους στόχους του κόμματός του
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΦΙΛΙΠΠΟ ΔΕΡΓΙΑΔΕ
Πολλά έχουν ειπωθεί για τις επιδιώξεις του Στέλιου Παπαθεμελή και του κόμματος που ίδρυσε το 2003, της "Δημοκρατικής Αναγέννησης", το οποίο αυτό το Σαββατοκύριακο διεξάγει στη Θεσσαλονίκη το συνέδριό του.
Το εγχείρημα, βέβαια, δεν είναι αμελητέο. Δεν ιδρύει κανείς κόμμα για το αστείο του πράγματος και θεωρητικώς έπειτα από περισσότερα από 30 χρόνια κοινοβουλευτικού βίου κανείς δεν παίζει με την υστεροφημία του. Αξίζει λοιπόν να επισημάνουμε αυτό που ο ίδιος ο Στέλιος Παπαθεμελής τονίζει, ότι δηλαδή "η πραγματικότητα θα φανεί από την εξέλιξη των πραγμάτων".
Εκλέγεστε βουλευτής από το 1974. Διατελέσατε υπουργός του ΠΑΣΟΚ και το 2004 εκλεχθήκατε βουλευτής συνεργαζόμενος με τη ΝΔ. Έχετε υποστηρίξει ότι το κόμμα σας φιλοδοξεί να καλύψει το κενό εκπροσώπησης που υπάρχει. Τι έχει αλλάξει από το 2004, όταν πήρατε την απόφαση να συνεργαστείτε με τη ΝΔ;
Αυτό που μας οδήγησε στην απόφαση για αυτόνομη κάθοδο δεν είναι ό,τι άλλαξε, αλλά ό,τι παρέμεινε το ίδιο. Και αυτό είναι η συνεχής παρακίνηση του κόσμου. Κάθε μέρα έρχεται κόσμος, πολύς κόσμος, απλοί άνθρωποι και με βρίσκουν και μου λένε: "Κανείς δεν μας ακούει, κανείς δεν ενδιαφέρεται, δεν έχουμε φωνή, κάνε κάτι, βγες μπροστά". Συναντάω συνέχεια νέους, έξυπνους, ικανούς ανθρώπους που μπορούν να κάνουν τα πάντα και το σύστημα τους έχει καταβάλει, τους έχει κάνει να πιστέψουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Το κενό εκπροσώπησης, η ένταση των προβλημάτων, οι δυνάμεις στην κοινωνία που δεν βρίσκουν διέξοδο, η πίεση του κόσμου οδήγησε τη “Δημοκρατική Αναγέννηση” στην απόφαση για αυτόνομη κάθοδο στις επόμενες εκλογές. Στις εκλογές του 2004, η ιστορική συγκυρία δεν επέτρεπε την αυτόνομη κάθοδο της "Δημοκρατικής Αναγέννησης". Τώρα την επιβάλλει.
Αποχωρώντας από το ΠΑΣΟΚ, είχατε δηλώσει ότι το ΠΑΣΟΚ “έχει μεταλλαχθεί” και πως δεν έχει καμία σχέση με το “κόμμα του Ανδρέα”. Τώρα, πώς κρίνετε το “κόμμα του Γιώργου”; Παραμένει ένα μεταλλαγμένο κόμμα ή έχει εξελιχθεί σε κάτι καινούργιο;
Ο Γιώργος από την πρώτη ομιλία του στο Καλέντζι μιλούσε με τη φωνή του Ανδρέα και έλεγε λόγια του Σημίτη. Νομίζω ότι συν τω χρόνω η μετάλλαξη συνεχίζεται. Το ΠΑΣΟΚ έχει περάσει από τον σοσιαλισμό στον ψευδεπίγραφο εκσυγχρονισμό και από εκεί σε μια μεταμοντέρνα μετάλλαξη, η οποία προωθεί με ακόμη εντονότερο και συστηματικό τρόπο την αποδόμηση του έθνους και του κράτους. Ο Ανδρέας διακατεχόταν από αυτό που ονομάζουμε αγωνία Ελληνισμού και είχε σαφή αίσθηση ότι η τουρκική απειλή εξουδετερώνεται μόνο με αποτρεπτική στρατηγική ισχύος. Η στάση του ενέπνεε εθνική αυτοπεποίθηση και υψηλό πατριωτικό φρόνημα. Δυστυχώς, τόσο οι επίγονοί του όσο και οι απόγονοί του έχουν προβεί σε ντε φάκτο αποποίηση αυτής της κληρονομιάς. Άφησαν στα αζήτητα την παρακαταθήκη του τόσο στα κοινωνικά, όπου απεμπόλησαν τις αρχές της συνοχής και της αλληλεγγύης, προσχωρώντας στον νεοφιλελευθερισμό, όσο και στα εθνικά θέματα, όπου ασμένως υιοθέτησαν τον κατευνασμό. Το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, ως τάση, υπέστη εσωκομματικό διωγμό μέχρι εξαλείψεως. Το έζησα προσωπικά επί Σημίτη. Μέρα με τη μέρα το κόμμα μεταλλασσόταν, απεμπολούσε τις αρχές του, τις αξίες του. Ο Γιώργος ολοκλήρωσε και παγιοποίησε τη διαδικασία. Το ΠΑΣΟΚ δεν το εγκαταλείψαμε, μας εγκατάλειψε. Θέλω να πω σε όλους όσοι πίστεψαν σε ένα κοινωνικό και πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, σε όσους αισθάνονται προδομένοι από τη μετάλλαξή του, να έρθουν στη “Δημοκρατική Αναγέννηση”. Πιστεύουμε τα ίδια πράγματα, μαζί μπορούμε να δώσουμε για άλλη μία φορά τον καλό αγώνα.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Γιώργου Παπανδρέου και Κώστα Καραμανλή;
Θα προτιμούσα να μην απαντήσω σε ερωτήματα που περιορίζουν τις επιλογές στα όρια του δικομματισμού και ενισχύουν τον διπολισμό. Το στίγμα της "Δημοκρατικής Αναγέννησης" δεν προκύπτει από τον τρόπο με τον οποίο αξιολογεί και τοποθετείται σε σχέση με το κομματικό σύστημα αλλά από την άμεση, ουσιαστική και αδιαμεσολάβητη σχέση της με τους πολίτες.
Το σύμπλεγμα της ήττας, από σύνδρομο της εξωτερικής πολιτικής, γίνεται για πολλούς κατάσταση της καθημερινής ζωής. Ο στόχος μας στη "Δημοκρατική Αναγέννηση" είναι να σπάσουμε το σύνδρομο της ήττας σε όλα τα επίπεδα και να περάσουμε το μήνυμα ότι μαζί μπορούμε.
Στην υπόθεση των ομολόγων φέρει ευθύνες ο πρωθυπουργός ή απλά φταίνε κάποιοι άσχετοι, όπως τους χαρακτήρισε ο υπουργός Οικονομίας, πλην όμως διορισμένοι διαχειριστές;
Κάθε εξουσία, επί των ημερών της οποίας γίνονται σκάνδαλα, έχει αυτό που ονομάζεται πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός αναμένει το πόρισμα Ζορμπά να φωτίσει τις αθέατες πλευρές του γεγονότος. Το έγκλημα του χρηματιστηρίου, όπως και το έγκλημα των ομολόγων, δεν πρέπει να μείνουν τραγωδία χωρίς κάθαρση και έγκλημα χωρίς τιμωρία.
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης σας χαρακτήρισε "λαγό της ΝΔ" και το κόμμα σας "χορηγία της κυβέρνησης". Κάποιοι επιμένουν ότι κατά βάθος επιδιώκετε μια εκλόγιμη θέση στη λίστα των βουλευτών Επικρατείας της ΝΔ. Πώς απαντάτε σε όλα αυτά και πώς τα ερμηνεύετε;
Ο κύριος Καρατζαφέρης αποβλήθηκε από τη Νέα Δημοκρατία για λόγους προσωπικής συμπεριφοράς και όχι για λόγους διαφωνίας σε ζητήματα πολιτικής. Θυμηθείτε τα περί Σαλώμης. Πολιτεύεται με φθηνή δημαγωγία και ωμό αντιπολιτικό λαϊκισμό και θα είχε καταρρεύσει προ πολλού, αν δεν είχε την αμέριστη στήριξη δυνάμεων, όπως αυτές που κατονόμασε και η κυρία Παπαρήγα. Πέρα από τις καταγγελίες που έχουν διατυπωθεί, δεν σας προκαλεί απορία πώς ένα μικρό κόμμα που δεν εκπροσωπείται καν στην ελληνική Βουλή έχει απίστευτη υπερπροβολή στα μεγάλα ΜΜΕ; Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, μεσάνυχτα δεν υπάρχει προηγούμενο στα ελληνικά πράγματα. Κατά τα λοιπά, ο κύριος Καρατζαφέρης κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Αλλά όσα λέει χαρακτηρίζουν αυτόν και όχι εμάς.
Τα άλλα περί λίστας που λέτε είναι αστεία σενάρια, ανάξια διαψεύσεως. Η πραγματικότητα θα φανεί άλλωστε και από την εξέλιξη των πραγμάτων. Είμαστε αποφασισμένοι να κατεβούμε αυτόνομα στις εκλογές και θα κατεβούμε αυτόνομα στις εκλογές. Πρέπει να συσπειρώσουμε, να ενοποιήσουμε και να εκφράσουμε τον κόσμο μας. Αυτό είναι το νόημα του συνεδρίου, είναι το ξεκίνημα για μία μεγάλη πορεία στο λαό.
Φαίνεται ότι τα Σκόπια θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ με το όνομα με το οποίο έχει κατατεθεί η αίτηση, δηλαδή ως FYROM. Ποια είναι τα περιθώρια ελιγμών για την ελληνική πλευρά;
Η Ελλάδα έχει χρέος να ασκήσει βέτο τώρα. Αν, ο μη γένοιτο, αφήσει να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ ως FYROM, θα έχει αυτομάτως θυσιάσει το βέτο και αυτό δεν δικαιούται να το κάνει κανένα κόμμα και καμιά κυβέρνηση.
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=2452
Ιουν 10, 2007
Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007
apeiles papathemelh kata droylia eisageleas
Σε αυτό το βίντεο βλέπουμε τον Κ. Παπαθεμελη να δηλώνει πως θα προβεί σε Νομικά μετρά ενάντια εναντίον του Κ. Δρουλια. Δεν θα πρέπει κάνεις να πάρει θέση για το ζήτημα άλλα προφανώς για να κάνει μήνυση θα πρέπει να βρήκε στοιχειά ακλόνητα έτσι ώστε να προβεί σε μήνυση για συκοφάντηση της Δημοκρατικής Αναγέννησης......
PAPATHEMELIS- LASPOLOGIA 14-8-07 pt2
Σε αυτό το βίντεο βλέπουμε τον Κύριο Γεωργιαδη να λέει πως ο Κύριος Παπαθεμελης δηλώνει πως ο Άδωνις ενίοτε Εμφανίζεται ως Χριστιανός Ορθόδοξος...Καλά κύριε Παπαθεμελη βρήκατε στοιχειά ακράδαντα πως Ο κύριος Δρουλιας σας έφερε σε δύσκολη θέση σαν Πολίτικο Αρχηγό και δεν βρήκατε στοιχειά ή δεν ζητήσατε να δείτε την Α.Τ του Κυρίου Γεωργιαδη?
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)